Ohoh, waar ben ik aan begonnen

'Ohoh waar ben ik aan begonnen' was wat er door mijn hoofd ging toen ik in Bangkok in bed lag.
De hele reis naar Bangkok is prima verlopen. Overstappen op Dubai is een stuk fijner dan op Moskou :p En Emirates is een hele fijne vliegmaatschappij!
Op het vliegveld stond de taxichauffeur klaar om me naar het hostel te brengen. Jeetje wat was het warm! Het was 1 uur 's nachts en nog steeeds 27 graden.
Het hostel was schoon en prima onderhouden en ik kreeg een 1-persoonskamer met een lekker groot bed, airco en eigen kamer. Ik had verwacht erg moe te zijn, maar ik kon met geen mogelijkheid in slaap komen. Dus daar lag ik dan, klaarwakker en alleen en ik dacht alleen maar "waar ben ik aan begonnen?!" Aangezien ik de hele reis nog niet had geslapen, leek het me beter om even uit te slapen. Dus om half 12 stond ik op en ging ik Bangkok verkennen. Met de lonely planet en wat info van het hostelpersoneel over de metro en de 'skytrain' ging ik op pad. Ik wilde naar Dusit palace park en ik dacht dat ik dat vanaf het station van de bovengrondse metro (skytrain) wel kon lopen. Dus niet. Het was veel verder weg dan ik dacht en toen ik uiteindelijk bij het park aangekomen was, was het hele ding ommuurd en kon ik geen ingang vinden. Ondertussen had ik al 3 blaren en was ik het helemaal zat. Toen ben ik naast de weg op een bankje gaan zitten om te kijken hoe ik dan het beste in het hart van Bangkok kon komen. Uiteindelijk is het me gelukt om een taxichauffeur duidelijk te maken waar ik heen wilde en bevond ik me in Banglamphu. Daar heb ik wat rondgelopen en ben ik uiteindelijk ergens gaan eten.
Th Kao San en Th Rambuttri zijn een beetje de straten waar het nachtleven voor heel veel toeristen, maar ook locals, zich afspeelt. Laat ik een kijkje gaan nemen dacht ik. Th Kao San kan ik nog het best omschrijven als 'the stip van bangkok'. Overal cafés en clubs en mensen die dingen verkopen op straat, eten, alcohol, kleren, noem maar op. Bij elk cafe staan 'proppers' om je naar binnen te lokken met aanbiedingen voor goedkoop bier of ze vertellen dat ze erg sterke cocktails maken. En het is er verschrikkelijk druk. Daar ben ik dus niet erg lang gebleven. In het hostel was niemand dus ben ik maar alvast een hostel gaan zoeken en boeken voor Ko Pha Ngan. De eigenaresse van het hostel zou voor mij het combi-ticket voor de bus en de ferry boeken vanuit Bangkok. Zou dan een hele nacht reizen zijn.
Donderdag ging ik o.a. naar Wat Pho. Daarvoor kon ik het beste met de boot over de rivier gaan. De boten hier zijn een beetje zoals de bussen in Utrecht. In de spits propvol en ze vertrekken elke 5 minuten. Was weer eens wat anders en gaat heel wat sneller dan een taxi, want die staat de meeste tijd in de file. Wat Pho is een tempel en dat betekent, schouders en benen bedekken en schoenen uit voordat je naar binnen mag. Dat eerste was al een beproeving met die warmte, maar met een luchtige broek is het wel te doen. Echter, op blote voeten lopen, vind ik gewoon verschrikkelijk smerig. Mensen metdichte schoenen hebben zweetvoeten en mensen op slippers hebben zwarte voeten van het stof en ander vuil. En daar moet ik dan ook op blote voeten doorlopen?? Ik heb me iig voorgenomen om nu altijd een paar sokken mee te nemen. Trek ik die wel aan. Daarna de rivier overgestoken naar Wat Arun. Die staat bijna helemaal in de steigers dus dat was niet zo indrukwekkend, maar het grootste gebouw was wel open. Je kon 2 trappen oplopen en dan had je een mooi uitzicht over 2 verschillende kanten van Bangkok. Alleen wat voor trappen?! Ontzettend steil. Ik had de avond daarvoor 2 goedkope haremachtige broeken gekocht en 1 daarvan had ik aan om alle tempels binnen te komen. Ik klim 2 treden op en ik hoor iets scheuren, nog een tree hoger en weer dat geluid.. ik kijk naar mijn broek en jawel hoor, hele kruis gescheurd. Gelukkig was mijn vest lang genoeg om mijn praktisch naakte kont te bedekken en toen ik de tempel uitkwam, heb ik het vest maar omgeknoopt. In een supermarkt een goedkoop naaisetje gevonden en mijn broekweer gemaakt zodat ik iig de rest van de dag over straat kon. Toen ik me weer normaal kon vertonen, ben ik gewoon wat gaan rondlopen en kijken hoe het leven er in Bangkok aan toegaat. Iedereen is er ongelofelijk relaxed. Niemand heeft haast en op tijd komen kennen ze niet. Het komt wel als het komt. Sommige mensen zitten gewoon midden op straat of op hun werk te slapen. Ook in het verkeer hebben zegeen haast. Het is absoluut geen constante stroom van getoeter. Een zebrapad betekent hier echter niet steek maar veilig over, maar na goed kijken naar de locals, lukt het me zelfs om aan de overkant te komen zonder van m'n sokken gereden te worden door een scooter. 's Avonds op een terras gezeten met livemuziek en een beetje gekeken naar de eindeloze stroom mensen. Concluse over Bangkok, niet echt leuk als je alleen reist. Daar is het veel te groot voor. Vrijdag zou ik om 7 uur met de bus richting Ko Pha Ngan gaan, het eiland van de full moon parties. Overdag ben ik naar de foodmarket in Silom geweest. Ze eten hier de hele dag door en je kunt dan ook overal eten kopen. Ruikt ook nog eens super lekker! Daarna het park van Silom opgezocht en daar eens rustig de lonely planet doorgekeken om te zien wat ik hierna zou gaan doen.
Op het treinstation, wachtend op de bus, heb ik me bij een groepje amerikanen gevoegd. Zij woonden in china en gaven daar engelse les en waren nu op vakantie. Het groepje ging helaas een andere kant op dan ik.
De bus was prima. De stoelen konden ver in de ligstand en in de bus was het donker zodat we konden slapen. Om half 1 maakten we een stop om wat te eten. Prima voedsel zo naast de weg :p. Daarna weer verder. Ik had een uurtje geslapen en toen stopten we weer. Mensen voor Ko Tao moesten de bus uit. Prima dat was ik niet. 5 min later moesten de mensen voor Ko Pha Ngan er echter ook uit. Onze vervolgbus was bluikbaar stuk dus moesten we een anderd route nemen. Hm oke.. iedereen moest in een zogenaamde shuttlebus. Iets wat ik nog het best kan beschrijven als een uit de kluiten gewassen pick-up truck. Toen werden we om half 4 achtergelaten bij de pier met de woorden: de ferry vertrekt om 7 uur. Gelukkig waren ze een half uur later weer terug met meer mensen en zo was het toch nog gezellig. Op de ferry prima kunnen slapen en om 12 uur kwam ik aan op Ko Pha Ngan. Daar weer met zo'n zelfde soort truck naar het hostel, waar ik een eigen 3-persoonskamer heb voor hetzelde geld als een bed in een dorm. Winning! Daar zit ik nu dit verhaal te typen, aan het zwembad. Zometeen ga ik er eens op uit om te eten en om hopelijk wat meer lonely travellers tegen te komen. Hier zijn vooral veel Spanjaarden en Brazilianen, maar die reizen in groepen van 5 à 6 en spreken amper engels. Vanavond is er blijkbaar een half moon party, maar die is in Ban Tai en ik zit in Hat Rin. Dus ff kijken of er nog meer mensen gaan.
Nu is het wel weer even genoeg geweest. Tot de volgende update!

Groetjes xoxo

P.S. Nog 1 ding, ik heb mijn bachelor gehaald!!! Dat maakt deze vakantie nog veel beter :D