Het noorden: eten, fietsen en olifanten

Hallo!

Na mijn vorige mega verslag, zal ik proberen het nu enigszins kort te houden.
Dinsdag vloog ik dus vanuit Krabi naar Chiang Mai. Na afscheid te hebben genomen van het strand en de zee stapte ik in de bus van Ko Lanta naar het vliegveld in Krabi. Daar kwam ik veel te vroeg aan, maar zoals ik volgens mij al gezegd had, gaf me dat de kans om lekker in het zonnetje mijn reisverslag af te typen. Toen het tijd was om in te checken, verbaasde ik me er weer over wat voor zooitje ongeregeld Thailand toch is. Eerst moet je tas (die in de bagageruimte gaat) door een scanner en krijgt dan een sticker. Vervolgens sta je dik een half uur in een soort van rij, omdat ze maar 1 loket open hebben en aangezien ze in Thailand niks haasten, duurt het allemaal heerlijk lang. Na 2 weken ben ik er echter wel aan gewend en kan ik me er moeilijk druk om maken. Na het inchecken naar de gate, ook allemaal zo lekker duidelijk aangegeven, en daar stond een hele lange rij. Ook al was het al kwart voor 8 en zou boarden om half 8 beginnen, toch was het niet de rij voor mijn vlucht, maar voor naar bangkok. Mijn vlucht begon pas met boarden om 8 uur en om 10 over 8 zouden we eigenlijk moeten opstijgen, maar ook hier lijkt niemand zich druk om te maken. Nou ik dan dus ook niet. Vlucht verliep prima. Ik was wel een heel klein beetje nerveus, want ik vloog met AirAsia en daar is pas geleden nog een vliegtuig van in zee gestort. Sorry pap&mam, ik heb met opzet niet verteld met welke maatschappij ik zou vliegen aangezien de eerste vraag van jullie kant was "zijn die binnenlandse vluchten wel veilig?" En zoals ik al zei de vlucht verliep prima, dus dat waren anders alleen maar zorgen geweest om niks ;)
Ik kwam ongeveer om 11uur 's avonds aan in het hotel dat ik voor 2 nachten geboekt had. Een uurtje later was ik al jarig en Joran wilde graag om 12 uur skypen om me te feliciteren en om mijn gezicht te zien terwijl ik mijn verrassing kreeg. Ik had werkelijk geen idee wat ik moest verwachten, maar oke dat moest wel lukken, dacht ik. Ik ging eerst even iets eten en toen proberen wifi werkend te krijgen op mijn tablet. Toen dat eindelijk gelukt was, kon ik geen stopcontact vinden op een goede plek. Alleen ergens op een gang en daar werd ik meteen weggejaagd want meneer wilde graag slapen en aangezien ik in een dorm sliep, kon ik daar ook niet gaan zitten. Gelukkig waren de jongens van het hostel er nog en toen ik zei dat het mn verjaardag was, mocht ik wel even in de receptieruimte gaan zitten. Ik had ondertussen ook al een email gekregen met een gedeelde dropboxmap, maar die mocht ik dus niet openen voordat ik een skypeverbinding had. Nadat dat dus eindelijk gelukt was, mocht ik de mail openen en daar waren allemaal foto's van familie en vrienden :D en ja, zelfs van de konijnen ;)
Stuk voor stuk foto's om me te feliciteren. Ik vond het echt helemaal geweldig en heb er nog de hele dag aar gekeken, werd er echt vrolijk van. Was echt de beste verrassing ooit op mn verjaardag. En Joran heeft er volgens mij ook aardig wat punten mee gescoord bij alle vrouwelijke familieleden en vrienden ;p
De rest van mijn dag heb ik een beetje door de stad gelopen, tempels bekeken en heerlijk gegeten! Ik kom er maar niet over uit hoe ongelooflijk lekker het eten hier is. En het beste is nog wel dat er zoveel vegetarische opties zijn. In de meeste restaurants bestaat de kaart voor de helft uit vegetarisch eten. Ik heb mn buikje dus behoorlijk rond gegeten hier. Eind van de middag ben ik op zoek gegaan naar een fiets en heb ik die voor 2 dagen gehuurd. Wat was dat heerlijk zeg, ff geen vervelende taxi's of tuk-tuks die te veel geld vragen en een stuk sneller dan lopen. 's avonds naar de rooftopbar gegaan en daar met wat mensen nog een gezellige avond/verjaardag gehad.
Donderdag ben ik van hostel veranderd, want het hostel waar ik zat was ongelooflijk saai en dan had ik liever een privé kamer dan een dorm met een meisje dat niet praat. Heel gezellig hostel gevonden en eindelijk weer een beetje privacy na 11 dagen. Kamer was na 2 uur al een rommel van oa alle kleren die overal lagen.
Donderdag en vrijdag zijn eigenlijk een beetje hetzelfde verlopen. Rondfietsen in de stad, dingen bekijken en markten bezoeken. De markten hier zijn geweldig, qua eten maar ook qua kleding, sieraden, frutsels en noem maar op. Zeer gevaarlijk voor de portemonnee dus. Gelukkig gaat het afdingen hier wel heel makken. Het wordt zelfs van je verwacht. Volgens mij is het een leuk tijdverdrijf geworden voor deze mensen. Zo wordt afdingen zelfs leuk, ik heb er normaal namelijk een hekel aan.
Het is hier in Chiang Mai overdag minstens 35 graden en geen wolkje aan de lucht. Dat is dus behoorlijk zweten. Nu dronk ik absoluut voldoende. Niet alleen water, maar ook fruitsapjes. Ik was wel iets minder water gaan drinken en wat meer ander vocht, omdat het water hier geen mineraalwater is. Vanaf woensdagavond begon ik me echter steeds iets minder fit te voelen. Was vooral erg moe. Komt vast door de warmte dacht ik, daar word je sloom van. Vrijdag kwam ik echter met moeite uit bed, had ik hoofdpijn en was ik duizelig. Terwijl ik naar het café liep voor ontbijt heb ik me af lopen vragen hoe dat toch kon. Het leek heel erg op uitdroging, maar dat kon het bijna niet zijn. Toen ik nog een slok van mijn flesje water nam, drong het tot me door. Ik was al 2 weken lang water zonder mineralen aan het drinken en dus alles aan het uitspoelen zonder aan te vullen. Oeps, helemaal niet aan gedacht. Gelukkig vertelde deman van het hostel dat ik bij de apotheek op de hoek van die zakjes poeder kon komen om in je water te doen en daar zitten dan je benodigde mineralen in. Dat spul is alleen echt niet te drinken zo smerig en na een halve liter van dat spul was ik zo misselijk dat ik maar ben gaan slapen. Vandaag (zaterdag), na nog zo'n flesje voel ik me weer helemaal toppie. Heb nog 2 zakjes, dus daar moet ik het wel mee kunnen redden. En anders gaan we maar weer langs de apotheek. Ik weet nu iig wat het is.
Vanochtend stond het meest geweldige uitje ooit op het programma, ik zou de hele dag tussen de olifanten doorbrengen! Ik was al een tijdje op zoek naar een park waar ze niet aan rijden doen. Het maakt me niet uit wat andere mensen zeggen of vinden, voor mij is olifantrijden zoals ze hier met toeristen doen gewoon dierenmishandeling. Iemand in Krabi gaf me de tip om naar het Elephant Retirement Park te gaan. Hier lopen 6 olifanten de hele dag los en het park draait op vrijwilligers. 's Ochtends mochten we de olifanten eerst bananen voeren en als ze bananen ruiken, is er geen houden meer aan. Ze grijpen zo een hele tros uit je handen. De eerste keer dat er zo'n mega olifant op me af kwam en enthousiast met zn slurf mn arm begon af te tasten, moest ik toch wel ff slikken. Maar toen kreeg ik in ruil voor een aantal bananen een knuffel van het grootste vrouwtje en vond ik het helemaal geweldig. Die knuffel hield in dat ik een slurf om me heen kreeg en ik de slurf moest omhelzen en toen tilde ze me op. De verzorger heeft er een foto van gemaakt en ik mijn gezicht nog nooit zo blij gezien. Daarna werd het tijd om het zand van ze af te spoelen. Toen kregen we lunch en een beetje uitleg over hoe het park werkt. Na de lunch werd ons verteld om onze zwemkleding aan te trekken of kleding van hun en werden de olifanten naar het modderbad gebracht. Daar hebben we de olifanten (en elkaar) volgesmeerd met modder. Als het voor de olifanten niet snel genoeg ging, gingen ze zelf wel met modder gooien. Die modder moest er natuurlijk ook weer af. Er is een meertje aangelegd voor de olifanten waar ze kunnen drinken en badderen en daar zaten we dan, 6 olifanten en zo'n 20 man in het meertje. Water vloog alle kanten op. De olifanten gingen er uitgebreid voor liggen en lieten zich heerlijk schoonschrobben :) Het grootse vrouwtje was zwanger en tijdens het wassen, kon je het kleintje soms voelen bewegen. Er was ook een baby, Nong Chang, 11 maanden oud. Een meisje en ongelooflijk ondeugend. Ze zag mensen altijd als een leuk spelletje en vond het geweldig om je van achter aan te vallen en dan om te beuken. Heel lief hoor, maar als je weet dat dat kleintje al 500 kilo weegt, wordt het toch een ander verhaal. Tijdens het wassen en met al dat gespetter van water werd ze helemaal opgewonden en renden er regelmatig mensen een rondje omdat ze achter ze aan zat. Dat vond ze natuurlijk helemáál geweldig. Ik heb echt een topdag gehad! Wat zijn het toch lieve, intelligente dieren. Ze kennen een heel aantal commando's en luisteren behoorlijk goed. Het mannetje (11 jaar dus nog een pré-puber) kon zelfs dansen. De muziek ging aan en begon zn hoofd en ja zelfs zijn kont te schuddden op de muziek. Daar was hij vroeger blijkbaar op getraind, voor hij naar het park kwam, maar hij deed het nog steeds, ook zonder nare straftechnieken.
Nu lig ik in de hangmat op het dakterras van het hostel dit verhaal te typen (dat toch weer langer is geworden dan ik gehoopt had :p) en ga ik zo mijn tas weer eens inpakken. Morgenavond neem ik de nachttrein naar Bangkok en maandag vlieg ik naar Vietnam. Ik vind het wel jammer om nu alweer weg te gaan. Er is nog zo veel wat ik wil zien in het noorden van Thailand. Maar dat is een goede reden voor een nieuwe reis zullen we maar zeggen ;)
Het noorden is echt heel anders. De mensen zijn vriendelijk, minder op je geld uit en het is nog niet helemaal overgenomen door resorts en budgethostels. En het eten is hier nog veel lekkerder, al vond ik het fruit in het zuiden wel lekkerder.

Dit was het wel weer voor nu. Mijn volgende verslag zal gaan over Vietnam. Ben heel erg benieuwd hoe de mensen daar zijn en of de cultuur zo veel anders is.

Xxx