The lonely days are gone (the quiet ones too)

Hello,

Jaja ik weet het, het heeft even geduurd. Ik heb hier echter zo naar mn zin, dat een update even op zich heeft laten wachten. Volgens mij was ik gebleven bij de half-moon party in Ko Pha Ngan. In het hostel kwam ik twee Britten tegen die ook net aangekomen waren en 's avonds naar het feest zouden gaan. Ze nodigden me uit om mee te gaan en hoefde ik dus niet alleen te gaan. De internetverbinding in het hostel was heel slecht en na een teleurstellende en frustrerende poging tot skypen, ben ik maar naar mn kamer gegaan om nog een beetje te slapen. Toen was het tijd om te gaan. We hadden een taxi geregeld vanuit het hostel en aangezien hier in Thailand niemand ooit op tijd komt, hebben we nog een uur zitten wachten. Gaf ons wel genoeg tijd om met zes mensen (er gingen nog 3 andere jongens mee) 7 potjes neonverf op te maken. De verf zat overal en wat een troep is dat zeg. De rit naar het feest toe was zenuwslopend. Iedereen rijdt er veel te hard, de wegen zijn slecht en het was behoorlijk donker op de weg. De jongens hadden daarom maar besloten om als afleiding heel hard te gaan zingen. Poeh wat zij Britten toch luid als ze gedronken hebben. De half-moon party was wel echt te gek. Het was een rave middenin de jungle. Een groot podium met DJ's tussen de palmbomen en rotsen. Heb me daar prima vermaakt :)
Hat Rin, het deel van Ko Pha Ngan waar ik verbleef is niet echt meer een mooi gebied. Veel van het strand is verwoest door de full moon party die elke maand is en de rest is volgebouwd met hostels en bungalows om al die mensen onder te brengen. Er ligt veel afval op straat en er staan lege, half afgebroken gebouwen. Gelukkig is niet het hele eiland zo. Als je naar het noorden gaat, kom je prachtige stranden en natuur tegen. Mijn laatste dag ben ik dan ook naar Hat Yao gegaan. Een mooi, groot en rustig strand. De beste manier om een eiland te verkennen is met een scooter of motor. Je kunt ze overal huren en hebt er geen rijbewijs voor nodig. De regel is, als je voeten de grond raken dan mag je er op rijden. Je raadt het al, er gebeuren veel ongelukken. Voornamelijk met toeristen. In Ko Pha Ngan is er zelfs een speciale ambulance voor motorongelukken. Het leek me dus niet zo verstandig om hier te beginnen met scooter rijden. Ze rijden hier ook nog eens links en daar kan ik niet aan wennen (na 2 weken nog steeds niet helemaal). Ik moet dus voor alles een taxi of tuk tuk regelen. Toen ik terug wilde van Hat Yao kon ik geen taxi krijgen omdat het een te lang stuk was voor 1 persoon en ik dus meer dan het dubbele moest betalen. Het werd al donker en er was niet echt veel bewoonde wereld om me heen, dus ik begon maar gewoon de weg af te lopen, kom vanzelf wel iets tegen dacht ik. Toen was daar een Rus op een scooter die voor me stopte en vroeg of hij me misschien ergens af moest zetten. Ik ben achterop geklommen en zo heeft hij me naar de pier gebracht vanwaar ik weer een taxi kon krijgen. Soms kan het heel handig zijn om als vrouw alleen te reizen. ;) In het begin was het zenuwslopend op de scooter, maar na een tijdje was ik er enigszins aan gewend en kon ik van het jungle-uitzicht genieten.
De volgende dag ging mijn wekker al om 5 uur omdat ik om 6 uur opgehaald zou worden met de taxi. Om 7 uur vertrok ik met de boot naar Surathani en van daaruit met de bus naar Krabi town. Prima reis gehad. Deze keer geen onverwachte omreizen gelukkig. Ik had mijn hostel in Krabi al geboekt en dat was echt geweldig. Ik sliep in een 10-bed dorm en alles was er schoon, met prima bedden en douches. Krabi town zelf is een heel rustig, bijna saai dorpje. Het hostel had een chille bar en daar kwamen alle backpackers eigenlijk elke avond samen. Heel gezellig en veel nieuwe mensen ontmoet. 's Avonds was er een groepje van 4 die de dag erna gingen klimmen in Railay. Ze zochten nog 2 mensen om hun trip een stuk goedkoper te maken. Aangezien ik nog niet eens op een keukenstoel durf te staan, leek me dat geen goed idee. Ik was wel van plan om naar Railay te gaan die dag dus na een beetje brainstormen hadden we besloten dat ik mee mocht voor 1/3 van de prijs en dat ik dan op het strand afgezet zou worden ipv het klimmen. Super chille dag gehad!. Railay is een hele mooie omgeving. Omgeven door limestone cliffs (geen idee wat de Nederlandse naam daarvoor is), is het alleen te bereiken met een boot. Vanuit Ao-Nang beach zijn we dus met de boot daarheen gegaan. We kregen zelfs lunch, ananas en water terwijl we op de boot waren (de longtail boten lijken een beetje op gondels met een buitenboordmotor en gaan behoorlijk snel). Ik werd afgezet om Podo Island. Prachtig eiland met veel natuur en maar weinig mensen. Mooie foto's gemaakt, lekker gezwommen en een beetje in de zon gelegen. De zon is hier echter zo fel dat ik tussen 12 en 3 niet in de volle zon durf omdat ik dan waarschijnlijk mn huid er gewoon afbrand. Na 3 uur werd ik weer opgehaald en gingen we met ons groepje van 6 weer verder om te snorkelen. Onze 'tourguide' deed zelf ook mee, maar die was zo enthousiast dat we hem op een gegeven moment kwijt waren. Bleek hij 100 meter verderop te zwemmen. Had ie duidelijk al vaker gedaan. Het snorkelen was mooi, maar toch niet zo mijn ding in diep water. Er was veel koraal en dat was gewoon een muur van 20 meter diep onder water. In het koraal zitten veel zee-egels en daar wil je absoluut niet door geprikt worden. De stekels gaan er namelijk niet uit, maar moeten je huid uitgroeien. Het schijnt ook nog eens enorm veel pijn te doen. Koraal zelf is ook geen pretje , het levert lelijke wonden op. De visjes vond ik wel super leuk, maar toen mijn voet het koraal raakte, vond ik het wel mooi geweest en ben ik in de boot gaan zitten :p Held ben ik ook. Na een tijdje ben ik toch maar weer het water in gegaan en ging de rest de visjes voeren vanaf de boot. En als ik dan onder water ging, zat ik midden tussen de visje die nieuwsgierig aan me knabbelden. Dat vond ik dan wel weer leuk. En er was wat rijst in mn haar gekomen en dat hebben er allemaal uit gehaald :) Vanaf de boot de zonsondergang bekeken en na aankomst in het hostel een hele lange douche genomen. Bah, zand en zout is zo slecht voor je huid en haar.. gelukkig heb ik goede shampoo en lijdt mn haar niet zo heel erg. Het is niet droog of kapot. 's Avonds in het hostel een Australiër leren kennen en daarmee een beetje het stadje gaan verkennen. We eindigden uiteindelijk in een girlie bar. Dit betekent een bar vol met oude thaise mannetjes en prostituees. Het was er heel erg donker en de muziek stond heel hard. Wel heel grappig om een keer mee te maken :p. De volgende ochtend ging ik naar de Emerald hot spring. Wauw, dat is echt prachtig. Een prachtig blauw meer waar de hot spring ontspringt en een riviertje gevormd heeft en een ander meer gevormd heeft. Dit is de Emerald pool en daar kun je in zwemmen. Heerlijk warm water in een door het water zelf uitgesleten zwembad. Prachtige omgeving ook. Alleen wel jammer van de vele mensen die er heen gaan en alle Chinezen met hun selfiestok. Bah bah ze blijven toch een beetje irritant die Chinezen.
Terug in het hostel een heerlijk middagdutje gedaan, mn vlucht naar Chiang Mai geboekt voor de 24e en ook mn reis naar Ko Lanta, daar heb ik 4 nachten gezeten. 's Avonds een hele leuke avond in het hostel gehad, met veel spelletjes en leuke mensen :)
Een aantal mensen zouden ook naar Ko Lanta gaan en die ben ik hier dan ook weer tegen gekomen. Heel gezellig en super fijn. Op de eilanden is het een stuk makkelijker om mensen te ontmoeten. Eigenlijk is het zlefs moeilijker om alleen te blijven de hele dag. Maar dat maakt het juist zo leuk hier. Mijn laatste avond in Krabi was erg gezellig en erg laat. Laten we zeggen dat de zon al wakker was toen ik ging slapen. 3 uur later ging echter mijn wekker al omdat ik moest uitchecken voor 11 uur. Poeh dat was een beetje zwaar. Mijn bus vertrok pas om 3 uur en het was veel te warm om naar buiten te gaan (en de felle zon deed ook een beetje pijn aan mn hoofd). Gelukkig waren er nog een aantal mensen die van die avond die nog een nacht bleven en ben ik dus in een andere dorm gaan zitten kletsen tot mijn bus kwam. Hier wordt veel gereisd met een minivan. Er is plek voor 15 personen en de bus heeft airco en grote, zachte stoelen. Klinkt als een goede optie. Helaas was mijn reis naar Ko Lanta iets minder prettig. Ik zat voorin in het midden, waar een Thai of een kind prima kan zitten, maar ik dus niet! Mijn benen konden nergens heen. Ik moest ze of helemaal optrekken, maar dan zat ik de chauffeur in de weg of ik moest in een ongemakkelijke spagaat zitten. Mijn benen recht vooruit steken kon niet, want dan zat ik tegen het dashboard aan gedrukt. Ook had ik geen hoofdsteun en aangezien niemand hier fatsoenlijk kan rijden, is dat geen pretje. Ach het zou maar 2 uur duren dus dat kan ik nog wel volhouden, dacht ik. Onze chauffeur had echter andere plannen en de reis heeft maar liefst 4,5 uur geduurd. En met een kleine kater is dat nog net iets erger, maar goed dat was mijn eigen schuld. Het hostel dat ik eigenlijk had willen boeken, zat helaas al vol, maar de eigenaresse heeft me geholpen een ander hostel te vinden met de geweldige naam Funky Fish. Het leek een beetje op een opslagloods. Gewoon een vierkante ruimte met 10 bedden. Of ja, bedden kon ik het ook niet echt noemen. Het was een stalen frame met een houten plank en een matras (stapelbedden). Er stonden een paar ventilatoren en er waren 2 douches en 2 wc's. Maar het boeide me niet, een bed is een bed. En ik heb er uiteindelijk heerlijk geslapen.
De mensen in Ko Lanta zijn een beetje apart. Er lopen hier veel hippies rond en daar heb je 2 varianten in. De oude Woodstock-hippies vind ik helemaal prima. Die zijn voornamelijk de hele dag stoned en heel vriendelijk. Dan heb je nog de 'new-age-hippies' en om eerlijk te zijn, die zijn werkelijk niet uit te staan. Vast niet allemaal, maar ik ben de juiste dan niet tegen gekomen. Het begon de eerste avond al. Aardig groepje mensen ontmoet, maar 1 van de 4 was werkelijk zo irritant. Hij was van mening dat alles met de wereld gedeeld worden en als je een talent had, moest je dat delen, want anders was je kinderachtig en egoïstisch. Hij is, niet gelogen, 3 uur lang doorgegaan over het feit dat ik geen zin had om met hem op het cafe-podium tegaan zingen. Pff zo vermoeiend. Andere voorbeelden zijn mensen die je vertellen hoe je relatie in elkaar zit en je dan doodleuk vertellen dat je er maar mee moet stoppen, want er zit zo te horen toch geen toekomst. Blijkbaar mag de ander geen eigen leven hebben, maar moet je met elkaar vergroeid zijn, anders is het onmogelijk van elkaar te houden. Letterlijke woorden: zonder seks heb je geen echte relatie, dus als je alleen op reis bent, is je relatie eigenlijk gewoon over. Nou goed om te weten. En het ergste is nog wel dat ze geen nee accepteren. Ze blijven maar doorgaan en steeds hetzelfde slechte argument aandragen. Vermoeiend hoor.. De mannen zijn nog wel het ergst. Die zijn doof voor nee en blijven je maar lastig vallen. In Thailand en zeker Ko Lanta bestaat trouw blijkbaar niet en neukt iedereen er op los (sorry voor het taalgebruik). Als je daar niet aan meedoet, halen ze alles uit de kast om je wel zo ver te krijgen. Een gast ging zo ver dat ik op een gegeven moment heb gezegd, als je me nu nog een keer aanraakt, is het gewoon aanranding en ga ik gillen. Leer wat nee betekent. Dat werkte gelukkig wel en hij heeft me met rust gelaten. Een dag later kwam ik een aantal mensen uit Krabi tegen en ook een Nederlands meisje. Zo raar om weer eens even geen engels te hoeven spreken. Ik was eigenlijk nog van plan om naar Ko Phi Phi te gaan, maar !en vertelde me dat dat allang niet meer zo mooi is als dat het ooit was. Overal Chinese toeristen met selfiesticks en overal afval. Nou laat maar dan dacht ik, ik blijf in Ko Lanta. Dus nog 2 nachten bij geboekt en een leuke tijd gehad. Overdag is het ook in Ko Lanta zo extreem heet dat je niet eens met blote voeten over het zand kan lopen. 's Nachts is het echter heerlijk. Vanaf 8 uur is het goed uit te houden. Dit betekent dan ook dat Ko Lanta vooral 's nachts tot leven komt. Het begint met een douche om al het zand en zout uit je haren te spoelen, dan lekker ergens op het strand eten. Daarna lekker een cocktail drinken en dan met de tuk tuk op weg naar een feestje. Daar wordt je volgeschilderd met neonverf (en bah wat is dat troep) en wordt de ene bucket naar de andere aangerukt. Misschien hebben jullie er wel foto's van voorbij zien komen op facebook. De muziek is niet echt geweldig, maar ik was als Nederlander ook gewoon te erg verwend, kreeg ik te horen, als het om goede muziek ging. ;) De sfeer en de mensen zijn wel echt geweldig en dat ga ik wel missen nu ik weer naar het noorden reis. Niet dat de sfeer daar slecht is, maar eilandmentaliteit is toch wel echt heel relax. Ik denk dat ik nog nooit zo relaxed en zonder zorgen ben geweest dan na 2 weken op de eilanden. Ga ik zeker nog eens naar terug.
Van Ko Lanta heb ik niet extreem veel gezien. Ik verbleef zelf op Long Beach en ben een paar keer naar Klong Khong beach geweest. Het zuiden schijnt heel mooi en rustig te zijn, maar weer het scooterverhaal. Ik ga gewoon niet alleen op de scooter. En Luke, de Australiër die ik in Krabi leerde kennen, ging maandagochtend al weer weg, anders was ik nog met hem gegaan. Gister mijn laatste dagje was heerlijk rustig. Geslapen op het strand, begonnen aan mijn eindeloze reisverhaal en 's avonds met wat mensen gaan eten en op de veranda voor hun bungalow gezeten. Heel chill, elke bungalow had zijn eigen hangmat. Nou chill, totdat 1 van dehangmatten naar beneden donderde, van de veranda af, dat was iets minder. Wel een beetje grappig want de jongen had zich geen pijn gedaan.
Ze hebben hier Thaise pannenkoeken. Ander beslag en veel dunner dan onze pannenkoeken, maar o zo lekker. Het eten is hier sowieso ongelofelijk goed. En het fruit is zooooo zoet. Nog nooit zulke lekkere ananas gegeten. Natuurlijk mag ik driekwart van het fruit dat ze hier hebben niet eten, maar wat ik wel mag eten, eet ik dan ook met veel smaak. Ook avondeten is fantastisch. Vegetarisch eten kost geen enkele moeite. Moet alleen zo af en toe wel wat tofu eten. Smerig, maar goed ik moet wel genoeg eiwitten binnenkrijgen hier. Na 2 weken snak ik zo af en toe wel naar westers voedsel. Elke dag rijst, noodles, noodle soup en curry komt op een gegeven moment ook wel je neus uit, hoe lekker het ook is.
Vandaag vlieg ik naar Chiang Mia en daar blijf ik tot ik naar Vietnam vlieg. Misschien ga ik nog naar Pai, maar dat beslis ik wel als ik er ben. Vandaag maar extra vroeg de bus genomen aangezien het de vorige keer zo lang duurde, maar nu was ik dus veel te vroeg op het vliegveld. Geeft me wel de tijd dit verhaal te typen (en oei het is wel heel lang geworden). Nog ff lekker buiten in de zon gezeten en nu is het bijna tijd om in te checken.
Hoop dat jullie een beetje genoten hebben van mijn verhaal en tot de volgende keer.

Xxx